მთავრულასოებიანი წიგნების ნუსხა

Ⴕვემოთ მომყავს ბლოგში განთავსებული ჩემი იმ წიგნების ნუსხა, რომლებშიც ტექსტი გამართულია მთავრული და მხედრული ასოებით (ზოგ მათგანში კი ნუსხურითაც).

Ⴇამაზ Ⴋჭედლიძე. Ⴀსომთავრული. 1999. – 440 გვ.

Ⴇამაზ Ⴋჭედლიძე. Ⴕართული დამწერლობა. – Ⴔულდა, 2006. – 134 გვ.: 670 ილ.

Ⴇამაზ Ⴋჭედლიძე. Ⴀსომთავრული. Ⴌუსხური. Ⴋხედრული.– Ⴔულდა, 2008. – 310 გვ.: 697 ილ., ტაბ.

Ⴇამაზ Ⴋჭედლიძე. Ⴓძველესი ქართული წარწერები. — Ⴔულდა, 2011. — — 114 გვ. — 363 ილ., 29 ტაბ.

Ⴇამაზ Ⴋჭედლიძე. Ⴑაქართველოს სიმბოლიკა. - Ⴔულდა, 2009. – 340 გვ.: 3667 ილ., 89 ტაბ.

(Ⴌაწილი 1; Ⴌაწილი 2; Ⴌაწილი 3; Ⴌაწილი 4; Ⴌაწილი 5)

Ⴇამაზ Ⴋჭედლიძე. Ⴋსოფლიოს ქვეყნები. – Ⴔულდა, 2005. – 254 გვ.: 646 ილ.

(Ⴌაწილი 1; Ⴌაწილი 2)

Ⴇამაზ Ⴋჭედლიძე. Ⴃამწერლობები და ენები.– Ⴔულდა, 2007. – 414 გვ.: ტაბ.

Ⴇამაზ Ⴋჭედლიძე. Ⴕართული ოტორინოლარინგოლოგიური ლიტერატურის ბიბლიოგრაფია (1927-1989 წწ.). - Ⴔულდა, 1989 – 66 გვ.

Ⴇამაზ Ⴋჭედლიძე. Ⴍტორინოლარინგოლოგიის ბიბლიოგრაფია (1927-1989). - Ⴔულდა, 2009. – 142 გვ.

ოტორინოლარინგოლოგიული ლიტერატურის ბიბლიოგრაფია (1927–1989 წწ.)

Ⴋჭედლიძე Ⴇამაზ. Ⴍტორინოლარინგოლოგიული ლიტერატურის ბიბლიოგრაფია (1927–1989 წწ.) — Ⴔულდა, 2009. — 142 გვ.

Ⴄს არის წიგნის უკანა ყდა, შესრულებული მთავრული და ნუსხური ასოებით.

Ⴋთლიანად წიგნი იხილეთ აქ:

წინასიტყვაობა

Ⴋჭედლიძე Ⴇამაზ. Ⴍტორინოლარინგოლოგიული ლიტერატურის ბიბლიოგრაფია (1927–1989 წწ.) — Ⴔულდა, 2009. — 142 გვ.

Ⴜინასიტყვაობა. — Ⴂვ. 10-21.

Ⴈხილეთ აქ:

სარჩევი

Ⴋჭედლიძე Ⴇამაზ. Ⴍტორინოლარინგოლოგიული ლიტერატურის ბიბლიოგრაფია (1927–1989 წწ.) — Ⴔულდა, 2009. — 142 გვ.

Ⴑარჩევი. — Ⴂვ. 6-9.

Ⴈხილეთ აქ:

ოტორინოლარინგოლოგიული ლიტერატურის ბიბლიოგრაფია

Ⴋჭედლიძე Ⴇამაზ. Ⴍტორინოლარინგოლოგიული ლიტერატურის ბიბლიოგრაფია (1927–1989 წწ.) — Ⴔულდა, 2009. — 142 გვ.

Ⴘემდეგი წიგნი, რომელსაც წარმოგიდგენთ, არის:

Ⴋჭედლიძე Ⴇამაზ. Ⴍტორინოლარინგოლოგიული ლიტერატურის ბიბლიოგრაფია (1927–1989 წწ.). — Ⴔულდა, 2009. — 142 გვ.

Ⴘინაარსობრივად იგი იმეორებს 1989 წ. გამოცემას, მაგრამ იმ სხვაობით, რომ ტექსტი აწყობილია პარალელურად მთავრულ-ნუსხური (მარცხენა სვეტი) და მთავრულ-მხედრული (მარჯვენა სვეტი) ასოებით.

Ⴋთავრული ასოები ნახმარია ორთოგრაფიული დანიშნულებით, ე. ი., მათი იწყება წერტილის შემდეგ ახალი წინადადება და აგრეთვე პირადი და საკუთარი სახელები. Ⴄს წესი მოქმედებს სხვა ევროპულ დამწერლობებში და ქართულშიც მე–19 ს. მეორე ნახევრამდე ფართოდ იყო ხმარებაში.